Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych AM w Lublinie
Celem pracy było uzyskanie odpowiedzi na następujące pytania: Jak kształtuje się poziom Mg w surowicy krwi u chorych w ostrym okresie wzw B? Czy przebieg kliniczny ostrego wzw B ma wpływ na zmiany stężenia tego pierwiastka w surowicy krwi? Jak kształtuje się poziom Mg w surowicy krwi u tych samych chorych w okresie wczesnej rekonwalescencji? Czy stężenie tego pierwiastka w surowicy krwi zmienia się w ostrym okresie choroby i we wczesnej rekonwalescencji w porównaniu z kontrolą?
Materiał i metody.
Badaniem objęto 39 chorych w wieku od 18 do 76 lat hospitalizowanych w Klinice Chorób Zakaźnych AM w Lublinie z rozpoznaniem ostrego wzw typu B. Analizie poddano grupy z uwzględnieniem: płci (12 mężczyzn, 27 kobiet) i przebiegu klinicznego (lekki 11 osób, średniociężki 15 osób, ciężki 13 osób). Poziom Mg oznaczano w surowicy krwi metodą absorpcyjnej spektometrii atomowej (AAS) przy długości fali 285,2 nm, pięciokrotnie: w pierwszej (badanie l), dziesiątej (badanie II), dwudziestej (badanie III) i ostatniej dobie hospitalizacji (badanie IV) oraz po czterech tygodniach od wypisania z Kliniki (badanie V). Grupa kontrolna obejmowała 24 osoby w wieku od 22 do 69 lat, w tym 13 mężczyzn i 11 kobiet, u których poziom Mg oznaczano Jednorazowo. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej za pomocą testu c-Cochrana i Coxa.
Wyniki.
W grupie kontrolnej poziom Mg u mężczyzn wynosił 926,8 a 79,1 umol/l, u kobiet 927,5 a 144 umol/l (P > 0,90). Podobnie nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w poziomie Mg w surowicy krwi w zależności od płci w grupie chorych. W badaniu l-szym stężenie Mg w surowicy krwi chorych z lekkim przebiegiem ostrego wzw B wynosiło 777,5 ą87,6 umol/l. w średnio ciężkim 877,9 ą 124,1 umol/l, a w ciężkim 825,4 ą 153,1 umol/l (P > 0,05). W badaniu ll-gim w postaci lekkiej 782,6 ą 105,4 umol/l, średniociężkiej 871,5 ą 147,7 umol/l, w ciężkiej 774,0 ą 108,7 umol/l (P > 0,05). W badaniu lll-cim w postaci lekkiej stężenie Mg w surowicy krwi wynosiło 792,9 ą 159,3 umol/l, średniociężkiej 809,5 ą 112,8 umol/l, w ciężkiej 819,0 ą 117,9 umol/f (P > 0,05). W badaniu IV-tym w postaci lekkiej 841,3 ą130,7 umol/l, w średniociężkiej 841,9 ą167,7 umol/l, w ciężkiej 783,3 ą 140,8 umol/l (P > 0,05). W okresie wczesnej rekonwalescencji (badanie V) stężenie Mg w surowicy krwi w ostrym wzw B o przebiegu lekkim wynosiło 818,1 ą202,8 umol/l, w średniociężkim 836,4 ą 145,5 umol/l, w ciężkim 872,1 ą 179,9 umol/l (P > 0,05). Zatem w żadnym z pięciu badań nie wykazano istotnego wpływu przebiegu choroby na poziom tego pierwiastka w surowicy krwi. Porównanie poziomu Mg w surowicy krwi w obu grupach wskazuje, że jest on niższy w grupie chorych średnio aż o 105,0 umol/l i różnica ta jest statystycznie wysoce istotna (P< 0,001).
Wnioski
Stwierdzono niższy w porównaniu z kontrolą poziom Mg w surowicy krwi chorych. Nie obserwowano zależności pomiędzy ciężkością przebiegu ostrego wzw B, a stopniem hypomagnezemii. We wczesnej rekonwalescencji stężenie Mg w surowicy krwi nie ulega normalizacji i utrzymuje się na poziomie z ostrego okresu choroby.
Niski poziom Mg w surowicy krwi w przebiegu ostrego wzw B wskazuje na celowość prowadzenia podaży wyrównującej.
Źródło: XVI Zjazd Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych , Białystok 5-7 czerwca 2003 roku, Streszczenia.
